Mustang to prawdopodobnie najmniej znane królestwo świata. Położone przy granicy z Tybetem, w cieniu pokrytych wiecznym śniegiem masywów Annapurny i Dhaulagiri, istniało od 1440 do 2008 roku, kiedy zostało zlikwidowane przez rząd Nepalu. Przez wieki odizolowane od świata, wciąż przechowuje ślady tradycyjnej buddyjskiej kultury, a surowe piękno krajobrazu zapiera dech w piersiach.Magda Gołębiowska wyrusza w podróż po tej niezwykłej krainie. Zwiedza wioski, w których czas się zatrzymał, próbuje odnaleźć się w "stolicy" liczącej niespełna tysiąc mieszkańców, rozmawia z tybetańskimi partyzantami i przyjmuje zaproszenie od księżniczki, która zanim podejmie ją w swoim pałacu, musi najpierw ułożyć krowie placki na słońcu.Autorka nie ulega jednak tanim sentymentom. To prawda, zachodnia cywilizacja odciska na tych terenach coraz wyraźniejsze piętno. Słynny szlak solny z XV wieku między Lhasą a przełęczą Kora-la zmienił się w szutrową drogę, którą zamiast karawan przemierzają ciężarówki. Lokalne stroje ustąpiły tanim chińskim ubraniom z poliestru. I choć przybyszom z daleka żal odchodzących w zapomnienie tradycji i dziewiczej przyrody, trudno nie zauważyć, że życie w Mustangu stało się jednak łatwiejsze.

Tybetańczycy po raz pierwszy zetknęli się z chińskimi komunistami, gdy w latach trzydziestych XX wieku armia Mao skryła się na Wyżynie Tybetańskiej podczas wojny domowej. Głód był tak wielki, że żołnierze splądrowali klasztory i zjedli zrobione z mąki i masła figurki przedstawiające Buddę. Doświadczenia z tego okresu do dziś wpływają na stosunek mieszkańców Tybetu do Chin.Barbara Demick opisuje kilkadziesiąt lat historii tego regionu, okres naznaczony tybetańskim oporem, który osiągnął punk kulminacyjny, gdy kolejni Tybetańczycy, łącznie ponad stu pięćdziesięcioro, zdecydowali się dokonać samospalenia. Bohaterowie tej opowieści są bardzo różni - od ostatniej księżniczki z królestwa Mei, która straciła wszystkich członków rodziny podczas rewolucji kulturalnej, przez buddyjskich mnichów po nastoletnią uczennicę czy byłego nomadę występującego w koncesjonowanym zespole ludowym. Za pośrednictwem ich losów Demick odkrywa przed nami, co tak naprawdę znaczy być Tybetańczykiem w XXI wieku i toczyć nierówną walkę z wszechobecnym supermocarstwem o zachowanie zwyczajów, wiary, języka i tożsamości.